Szkodliwość pleśniakowca lśniącego

Pleśniakowiec lśniący jest bardzo szkodliwy również dla drobiu.

Wiąże się to z tym że chrząszcze zjadają i zanieczyszczają mieszanki paszowe. Chrząszcz ściółkowy jest wektorem wielu wirusów np. Gumboro, Mereka, bakterii, larw tasiemców, nicieni i grzybów. Drób zaraża się patogenami podczas zjadania zakażonych larw lub dorosłych pleśniakowców. Takie ptaki mają słabe wyniki produkcyjne, niskie przyrosty masy ciała, a także zwiększoną śmiertelność. Krytycznym okresem dla rozwoju chrząszczy jest okres przerwy pomiędzy cyklami produkcyjnymi. Znaczna część owadów zostaje usunięta wraz z obornikiem, te osobniki które w postaci larwy zdążyły przenieść się w miejsca do których nie dociera obornik i ukryć się w zakamarkach, po ponownym zaścieleniu przepoczwarzają się i spadają na świeżą ściółkę już jako dorosłe owady. Owady zsynchronizowały swój rozwój z cyklem odchowu kur i w okresach przerw produkcyjnych wylęganie nowych chrząszczy jest niewielkie.

Walka z pleśniakowcem lśniącym jest trudna, stosowanie insektycydów często jest trudna, gdyż chowają się w zakamarkach, do których te preparaty nie docierają, dlatego ważne jest by zabiegi te powtarzać przed każdym wprowadzeniem ptaków do kurników. Dodatkowo, aby poprawić skuteczność zabiegów ważne jest niszczenie nie tylko dorosłych osobników ale też larw. Nie wszystkie osobniki udaje sie zlikwidować, kilka z nich zawsze przetrwa w swoich kryjówkach dezynsekcję i może zacząć się rozmnażać w następnym cyklu produkcyjnym. Wszystkie te zabiegi muszą być regularnie powtarzane po każdym rzucie. Należy pamiętać o higienie chowu i kontroli pasz. Podczas przerw produkcyjnych kurniki powinny być dokładnie czyszczone, uszczelniane i dezynfekowane, a w okresie zimowym dobrze jest poddać pomieszczenia przemrożeniu. Najważniejsza jest profilaktyka.

Źródło: Hodowca Drobiu 9/2012 – Pleśniakowiec lśniący Ważny szkodnik polskich ferm – Korytkowska Henryka